Παράλυτος κούνησε το χέρι του έπειτα από πρωτοποριακή εγχείρηση

Ένας άντρας που είχε παραλύσει το 2008, ανέκτησε έως ένα βαθμό την κινητικότητα του ενός χεριού του, έπειτα από μία πρωτοποριακή επέμβαση που παρέκαμψε την βλάβη στο νωτιαίο μυελό του.

Η βλάβη αυτή είχε ως συνέπεια να μην μπορεί πλέον ο εγκέφαλός του να στέλνει μηνύματα στην άκρα χείρα του, ώστε να κινηθεί.

Χειρουργοί της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, αναδιοργάνωσαν τα νεύρα του, ώστε να δημιουργήσουν μία νέα δίοδο επικοινωνίας ανάμεσα στον εγκέφαλο και το κάτω μέρος του χεριού του.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ο άντρας αυτός μπορεί πλέον να τρώει μόνος του, ενώ έχει αρχίσει να γράφει και κάποιες λέξεις.

Ο ασθενής είναι 71 ετών και είχε πέσει θύμα τροχαίου τον Ιούνιο του 2008. Ο νωτιαίος μυελός του είχε τραυματισθεί στην βάση του αυχένα και έκτοτε δεν μπορούσε να περπατήσει καθόλου, ενώ παρότι είχε κάποια κινητικότητα στα μπράτσα του, είχε χάσει την ικανότητα να πιάνει οτιδήποτε με τα χέρια του.

Αυτό δεν οφειλόταν στο ότι τα νεύρα των χεριών του είχαν υποστεί κάποια βλάβη, αλλά στο ότι δεν μπορούσαν πλέον να δεχθούν μηνύματα από τον εγκέφαλο ώστε να λειτουργήσουν φυσιολογικά. Ο εγκέφαλός του, όμως, εξακολουθούσε να μπορεί να δίνει εντολές στα μπράτσα του.

Αναδιοργάνωση των νεύρων

Στην εγχείρηση, η οποία περιγράφεται στην «Επιθεώρηση Νευροχειρουργικής», οι γιατροί αναδιοργάνωσαν τα νεύρα του χεριού, ώστε να φτάνουν τα μηνύματα από το μπράτσο στην άκρα χείρα. Έτσι, πήραν ένας από τα νεύρα που τροφοδοτούσε έναν μυ του, και το προσκόλλησαν στο πρόσθιο ενδοστικό νεύρο, το οποίο τροφοδοτεί την άκρα χείρα.

«Το νευρικό κύκλωμα στην άκρα χείρα του ήταν ανέπαφο, αλλά δεν συνδεόταν πλέον με τον εγκέφαλο», δήλωσε η επικεφαλής χειρουργός δρ Ίντα Φοξ, επίκουρη καθηγήτρια Πλαστικής & Επανορθωτικής Χειρουργικής στο πανεπιστήμιο.

«Εμείς πήραμε αυτό το κύκλωμα και αποκαταστήσαμε την σύνδεσή του με τον εγκέφαλο».

Η δρ Φοξ πρόσθεσε ότι η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε αποτελεί έναν «πραγματικά καινοτόμο» και «άκρως επινοητικό» τρόπο αποκατάστασης της κίνησης. Ωστόσο, προειδοποίησε ότι δεν μπορεί να οδηγήσει σε αποκατάσταση της πλήρους κινητικότητας. «Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί», ξεκαθάρισε.

Εντατική προσπάθεια

Τα καλά αποτελέσματα της εγχείρησης δεν συμβαίνουν σε ένα βράδυ. Απαιτείται εντατική προπόνηση μετά το χειρουργείο για να ανακτήσει ο ασθενής τον έλεγχο του χεριού του. Και αυτό, διότι τα νεύρα που είχαν μάθει να λυγίζουν τον αγκώνα, τώρα αναγκάζονται να κάνουν κινήσεις κρατήματος.

Ο 71χρονος χρειάσθηκε οκτώ μήνες για να μπορέσει να κινήσει τον αντίχειρα, τον δείκτη και τον μέσο δάκτυλό του. Πλέον μπορεί να τρώει δίχως βοήθεια, ενώ έχει ανακτήσει «στοιχειώδη ικανότητα γραφής».

Με ακόμα περισσότερη φυσιοθεραπεία, οι γιατροί του αναμένουν να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο η κινητικότητά του.

Όπως επισήμανε ο δρ Μαρκ Μπέικον, διευθυντής Ερεύνης στον οργανισμός Spinal Research, με αυτού του είδους τις εγχειρήσεις εγείρονται ζητήματα, όπως η μονιμότητα της επέμβασης: όταν γίνει, δύσκολα αντιστρέφεται.

«Αναπόφευκτα θυσιάζεις κάποια υγιή λειτουργία πάνω από τον τραυματισμό, για να αποκτήσεις μία πιο χρήσιμη λειτουργία κάτω από αυτόν», είπε. «Αυτό μπορεί να είναι απολύτως αποδεκτό όταν το θέμα μας είναι η παροχή στον ασθενή μιας λειτουργίας που βελτιώνει την ποιότητα της ζωής του. Για τον μικρό αριθμό ασθενών που μπορούν να ωφεληθούν από αυτή την τεχνική, το τίμημα μοιάζει μικρό».

Η τεχνική μπορεί να αποδώσει μόνον σε ασθενείς με συγκεκριμένους τραυματισμούς στο νωτιαίο μυελό στο κάτω μέρος του αυχένα.

Εάν ο τραυματισμός είναι υψηλότερα, δεν θα υπάρχει νευρική λειτουργία την οποία θα μπορούν να αξιοποιήσουν οι γιατροί, ενώ εάν είναι χαμηλότερα, οι ασθενείς θα εξακολουθούν να μπορούν να κινήσουν τα χέρια τους.